اسکار و جای زخم بعد از کاشت ابرو

• دهقان
• ۱۹ خرداد, ۱۴۰۱
• دسته بندی ها: کاشت ابرو
• برچسب ها: اسکار

باقی ماندن جای زخم روی بدن ناشی از تلاش بدن برای بستن محل جراحت با یک بافت با قابلیت تولید سریع در بدن می باشد لذا جای زخم یا اسکار با بافت کنار آن متفاوت است. باقی ماندن اسکار می تواند حاصل از جراحت تصادف ، بریدگی ، سوختگی ، محل جراحی یا جوش و یا ناشی از بیماری های پوستی باشد.

کاشت ابروی طبیعی نیز به عنوان یک عمل جراحی از این شرایط مستثنی نبوده و ممکن است در بعضی از افراد در محل برداشت مو یا کاشت ابرو درجات مختلفی از اسکار یا جای زخم باقی بماند ، با توجه به اینکه رفع یا به حداقل رساندن اثر اسکار ها می تواند دغدغه این مراجعین باشد در این مقاله به بررسی انواع این اسکارها و راه های رفع آن ها می پردازیم.

انواع اسکار

 

در ابتدا بهتر است به انواع اسکارهایی که بعد از بهبود زخم در محل جراحات باقی می مانند اشاره نماییم:

 

۱- جای زخم معمولی :

هر زخمی بعد از بهبود اثر خود را باقی خواهد گذاشت. پس تصور اینکه یک زخم بدون باقی ماندن هیچ ردی خوب شود تصوری اشتباه است اما اکثر زخم ها بعد از بسته شدن و بلافاصله پس از بهبودی در ابتدا حالتی برجسته پیدا کرده که بمرور زمان و در عرض ۶ ماه به طور خودبخود بهبود یافته و با سطح پوست یکسان می شود.

پس چنانچه بعد از کاشت ابرو در ناحیه کاشت یا برداشت مو برجستگی حس می نمایید نگران نباشید چراکه تا ۶ ماه فرصت هست که آثار زخم بطور خودبخود بهبود یابد.

استفاده از داروهای ترمیم کننده در ماه های اول پس از جراحی به طی شدن سریعتر این روند کمک خواهد نمود که در مقاله ای تحت عنوان انواع کرم های ترمیم کننده پس از کاشت ابرو به آن اشاره نموده ایم.

 

۲- جای زخم برجسته (هایپرتروفیک) :

برخی از زخم ها حتی پس از ۶ ماه هم حالت برجسته خود را حفظ می نمایند ، این حالت بدلیل افزایش کلاژن سازی جهت بهبود زخم و جایگزینی بافت آسیب دیده با بافت پیوندی فیبروتیک است . باید توجه داشت که اسکار برجسته یا هایپرتروفیک با گوشت اضافه یا کلوئید متفاوت است و راه تشخیص این دو این است که گوشت اضافه یا کلوئید از حاشیه زخم خارج شده و مرتبا به حجم و سایز اسکار زخم اضافه شده و رشد آن متوقف نمی شود ولی اسکار هایپرتروفیک به هیچعنوان از حدود زخم خارج نشده و رشد و بزرگ شدن بی حد و حصر ندارد.

جهت بهبود زخم های هایپرتروفیک و برجسته راهکارهای مختلفی وجود دارد که در ادامه مقاله به آن اشاره می نماییم.

 

۳- جای زخم فرورفته (آتروفیک) :

نوع دیگری از اسکار زخم که بیشتر بصورت فرورفتگی ظاهر می شود در اثر برخی از بیماری ها مانند آبله مرغان و بیشتر جای جوش و آکنه بدلیل آسیب به بافت چربی زیر پوستی می باشد. با توجه به مکانیسم ایجاد این نوع اسکارها در اکثر مواقع و بدون هیچ درمان خاصی و با گذشت زمان مناسب این جای زخم ها بصورت خودبخودی بهبود یافته و رفع می گردند.

 

۴- گوشت اضافه ( کلوئید ) :

 

این نوع جای زخم بیشتر در افرادی دیده می شود که از نظر ژنتیکی مستعد بروز این جای زخم ها هستند و در افراد عادی کمتر دید می شود کمااینکه نواحی کاشت و برداشت ابرو حتی در صورت استعداد ژنتیکی فرد نیز در معرض بروز گوشت اضافه پس از جراحی نمی باشد ، بیشترین مناطق مستعد ایجاد کلوئید ، لاله گوش ها و ناحیه فوقانی سینه و گردن می باشد.

بسیاری از افراد بدلیل عدم آشنایی و اطلاعات کافی زخم هایپر تروفیک را با گوشت اضافه اشتباه می گیرند که منجربه ایجاد نگرانی و دلهره بی مورد در این دسته از مراجعین کاشت ابرو می گردد. راه افتراق بین این دو مورد همان راهکاری است که در بالا اشاره گردید ، گوشت اضافه از حدود و مرز زخم اولیه خارج شده و ناحیه بیشتری را در بر می گیرد در حالی که اسکار هایپرتروفیک در حدود زخم باقی مانده و پیشروی نمی کند ، همچنین گوشت اضافه بعد از گذشت مدتی از زخم ایجاد و رشدش متوقف نمی گردد در حالی که اسکار هایپرتروفیک از روزهای اول به اینحالت بوده ولی بمرور تقلیل یافته یا حداقل ثابت می ماند.

 

درمان ها و راهکارهای بهبود جای زخم های بعد از کاشت ابرو:

 

انواع کرم های ترمیم کننده:

 

 

 

برای درمان زخم های جدید یا اسکارهای قدیمی انواع کرم های ترمیم کننده وجود دارد که در مقاله کرم های ترمیم کننده بعد از کاشت ابرو به آن ها اشاره نموده ایم.

در استفاده از پمادهای ترمیم کننده باید در نظر داشت طول درمان حداقل سه ماه و استفاده هر روز از ترمیم کننده لازم است.

 

درم ابریژن:

در این روش با استفاده از دستگاه مخصوصی با سایش سطح پوست توسط پودر کریستال های ظریف لایه سطحی پوست سابیده شده و ناهمواری ها و پستی بلندی های آن ازبین می رود.

همچنین این روش تا حدودی باعث بازسازی مجدد بافت پوست و کلاژن سازی نیز می گردد.

 

لایه برداری شیمیایی

 

در این روش با استفاده از مواد شیمیایی لایه بردار یک لایه از سطح پوست برداشت شده و با بازسازی مجدد پوست و تحریک کلاژن سازی جای زخم های پوستی بهبود می یابند .

در استفاده از این روش باید در نظر داشت که در طول درمان نباید در معرض آفتاب مستقیم قرار گرفت زیرا که نور خورشید مستقیم باعث ایجاد لکه و تغییر رنگ در ناحیه درمان خواهد شد.

 

کورتون موضعی

 

استفاده از کورتون موضعی بصورت پماد یا تزریق در ناحیه زخم می تواند در بهبود جای زخم ها مخصوصا زخم های هایپرتروفیک نقش موثری داشته باشد . کورتون باعث نرم شدن زخم‌ های سفت و کوچک شدن آن ها بمرور زمان می شود.

 

لیزردرمانی جای زخم

 

بسته به نوع اسکار ایجاد شده انواع لیزر از جمله لیزر CO2 یا لیزر فرکشنال می توانند در بازسازی و بهبود وضعیت زخم ها کمک کننده باشند. لیزر با برداشتن لایه های سطحی یا عمقی پوست باعث ایجاد پوست جدید و خوش حالت می شود .

 

در پایان باید گفت ایجاد جای زخم بعد از عمل جراحی یک امر طبیعی بوده و در افراد مختلف نوع و درجه اسکار باقی مانده متفاوت است اما اسکار باقی مانده از هر یک از انواع فوق که باشد معمولا به یکی از راهکارهای مزبور پاسخ بیشتری داده و بهتر می شود.