علت ریزش ابرو و مژه | روش‌های کاشت

وجود ابروها و مژه‌ها سهم مهمی در تقارن و زیبایی صورت دارد. چهره یک فرد بدون ابرو و یا مژه ممکن است علاوه بر ایجاد یک ظاهر غیرطبیعی باعث شود فرد در مورد ظاهر خود احساس بسیار ناخوشایندی داشته باشد. جراحی کاشت یا پیوند مو بسته به علت و وسعت ریزش ابرو یا مژه در اکثر موارد می‌تواند ابروها و مژه‌ها را بازگرداند.

دلایل ریزش ابرو و مژه

به گفته دکتر نوایی، ابروها و مژه‌ها ممکن است به دلایل مختلفی دچار ریزش شوند که برخی از آن‌ها عبارتند از:

• آسیب‌های فیزیکی: به عنوان مثال تصادف اتومبیل، سوختگی‌های حرارتی، شیمیایی یا الکتریکی
• بیماری‌های داخلی سیستمیک یا پوستی موضعی که باعث از دست دادن ابرو و یا مژه می‌شود
• عدم رشد ابرو و مژه به‌صورت مادرزادی
• برداشتن مداوم ابروها که با آسیب به ریشه مو منجر به از دست رفتن دائمی ابرو می‌شود
• کندن وسواس گونه ابرو یا مژه (تریکوتیلومانیا)
• درمان های دارویی یا جراحی که باعث از دست دادن ابرو یا مژه می‌شود مانند؛ پرتودرمانی، شیمی درمانی، جراحی برداشتن تومور

علت ریزش ابرو و مژه در شرح حال فرد مورد پرسش قرار گرفته و قبل از انجام عمل کاشت معاینات و آزمایش‌های لازم انجام می‌شود. در برخی از موارد بدون نیاز به انجام کاشت ابرو و یا مژه، تنها با رفع علت زمینه‌ای ریزش، ابرو و مژه‌های از دست رفته باز خواهند گشت لذا تعیین علت ریزش اولین و مهم‌ترین گام قبل از تصمیم به انجام عمل کاشت ابرو و مژه می‌باشد. برخی از این شرایط به قرار زیر هستند:

• بیماری داخلی سیستمیک یا پوستی موضعی که باعث ریزش مو شده باید تحت درمان و کنترل قرار بگیرد تا اطمینان حاصل شود که عمل کاشت با موفقیت انجام می‌شود.
• کندن وسواسی – جبری ابرو یا مژه (تریکوتیلومانیا) باید توسط یک روان‌پزشک درمان شود تا هم اطمینان حاصل شود که موهای کاشته شده توسط فرد کنده نمی‌شود و هم این که امکان رشد مجدد موها در برخی موارد حتی تا پس از یک سال از درمان مشکل و کنده نشدن موها وجود دارد که این رشد موها شاید حتی نیاز به انجام جراحی پیوند مو را هم از بین ببرد.
• تروما، سوختگی یا جراحی ممکن است منجر به تشکیل بافت اسکار شود بنابراین ممکن است جراحی ترمیمی پلاستیک قبل از کاشت ابرو جهت برداشتن بافت اسکار موجود در ناحیه لازم باشد.

لازم به ذکر است که بعضی از بیماران ابرو یا مژه‌های خود را از دست نداده اند، اما به دنبال راهی برای افزایش تراکم ابرو یا مژه‌های خود به دلایل زیبایی شناختی هستند، این چنین افرادی زمانی کاندید مناسبی برای کاشت ابرو یا مژه خواهند بود که بین تارهای موی ناحیه فاصله حداقل ۳ میلی‌متری وجود داشته باشد در غیر این صورت کاشت ابرو یا مژه با آسیب به ریشه موهای موجود در ناحیه باعث می‌شوند شرایط بدتر از قبل شود.

کاشت ابروی طبیعی

حجم ریزش ابرو ممکن است از ریزش ناقص تنها در یک ناحیه ابرو تا ریزش کامل متفاوت باشد، میزان حجم ابروی از دست رفته در انتخاب روش کاشت ابرو در نظر گرفته می‌شود.

دکتر پارسا نوایی گفت: دو روش اصلی برای ترمیم ابرو (بازسازی تمام یا بخشی از ابروهای دچار ریزش) وجود دارد که عبارتند از:

• کاشت یا پیوند ابرو: کاشت واحدهای فولیکولی یا گرافت های تک تار موی برداشت شده از ناحیه اهداکننده بانک مو به روش FUT یا FIT و انتقال آن‌ها به ابرو
• جراحی پلاستیک فلپ: بازسازی ابرو با استفاده از فلپ (Flap) یا گرافت ترمیمی (Graft) که برداشت یک نوار پوستی دارای مو از ناحیه بانک مو و انتقال آن به ابرو است

روش های ترمیم ابرو معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شوند و عوارض بعد از عمل معمولا به تورم جزئی اطراف چشم محدود می‌شود. برای مطالعه بیشتر راجع به این مورد می‌توانید به مقاله عوارض کاشت ابرو مراجعه نمایید.

انجام جراحی برای بازسازی ابرو سال های زیادی است که برای بازگرداندن ابرویی که کامل ریخته شده و یا ترمیم ابرویی که برخی از قسمت‌های آن از دست رفته استفاده می‌شده است. بیمار و جراح باید در انتخاب روش متناسب با نیاز بیمار به توافق برسند. ملاحظات فنی و نیازهای بیمار تعیین می‌کنند که کدام روش ترمیمی استفاده شود.

روش‌های پیوند یا کاشت ابرو

در کاشت ابرو، برداشت مو به دو صورت انجام می‌شود که در ادامه به توضیح این روش‌ها پرداخته شده است.

۱- روش FIT

در روش FIT یا برداشت تار به تار واحدهای فولیکولی، در این روش موها با استفاده از پانچ های مخصوص از بانک مو به‌صورت تار به تار جدا شده و پس از آماده‌سازی در ناحیه ابرو کاشت می گردد.

۲- روش FUT

در روش FUT یا نواری، یک نوار از پوست پشت سر یا بالای گوش‌ها برداشت می‌شود، این نوار که حاوی مو و بافت اطراف آن است بعدا در مرحله جداسازی به گرافت های تک تار مویی تقسیم می‌شوند که در ناحیه ابرو کاشت می گردند. در واقع در هر دو روش تنها پیاز موها از یک ناحیه دهنده یا بانک مو روی سر و یا مناطق دهنده مو در بدن، برداشته می‌شوند و در ناحیه ابرو کاشته می شوند. در روش کاشت ابرو در اکثر مواقع انتخاب موها از منطقه‌ای از پوست سر است که موها در آن متناسب با موهای ابرو بوده و بهترین کیفیت موها را داشته باشند و در بیشتر موارد از روش FUT یا برداشت نوار جهت انجام این کار استفاده می‌شود. واحدهای فولیکولی که آماده کاشت در ناحیه ابرو می‌شوند معمولا دارای یک تار مو می‌باشند و برای ایجاد طبیعی ترین جهت خواب و تراکم مورد نظر در برش‌های نیمه افقی که توسط پزشک در هر ناحیه ابرو جهت خاص آن‌ها تعیین می‌گردد، قرار داده می شوند.

روش جراحی پلاستیک فلپ

انتقال یک فلپ یا گرافت پوستی کامل از سر به ابرو، این روش به ندرت استفاده می‌شود و بیشتر در افرادی است که ناحیه ابرو در اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی یا ضربه و تروما کاملا تخریب شده است.

در این روش یک نوار از پوست دارای مو با بافت های زیر جلدی آن از ناحیه گیجگاهی در بالای گوش برداشته می‌شود که عروق خونی اصلی‌اش (شاخه‌ای از سرخرگ سطحی ناحیه گیجگاهی و سیاهرگ) به آن متصل باشد. این نوع گرافت دارای عروق خونی یک فلپ نامیده می‌شود. بعد از برداشتن فلپ، ناحیه دریافت‌کننده آن در ابرو بدین صورت آماده می‌شود که یک تونل زیر جلدی از پایه فلپ (pedicle flap) در ناحیه دریافت‌کننده ابرو ایجاد می‌شود و فلپ از میان تونل کشیده می‌شود و با کمک بخیه‌ها در ناحیه گیرنده ثابت می‌شود. ذخیره خونی پایه فلپ، بافت پیوند زده شده را تا زمانی که این بافت، عروق خونی را از بافت های اطراف توسعه دهد، تأمین می‌کند. گاهی اوقات موهای رشد کرده از فلپ و پایه آن را با ژل یا کتیرا روی پوست سفت می‌کنند تا مانند موهای ابرو به نظر برسند.

یکی از اهداف کاشت ابرو، بازسازی و اصلاح فرم ابرو در ناحیه‌ای است که قبلا در آن ناحیه ابرویی وجود نداشته است (مانند لیفت ابرو)، بیمار و پزشک باید با یکدیگر همکاری کنند تا طراحی ابرو به صورتی باشد که پس از کاشت، فرم ابرو در صورت بیمار طبیعی ترین حالت ممکن را ایجاد نماید. بسته به اندازه منطقه‌ای که باید کاشت شود ممکن است بیش از یک جلسه پیوند ابرو لازم باشد. هنگامی که موهای پیوند زده شده در موقعیت جدید رشد کردند ممکن است گاهی به پیرایش و حالت‌دهی نیاز داشته باشند تا خواب طبیعی خود را به دست آورند.

کاشت مژه طبیعی (جراحی پیوند مژه)

مژه‌های نازک یا کم تراکم را می‌توان با داروهای مختلف درمان کرد یا حتی با ریمل یا مژه مصنوعی به حالت دلخواه نزدیک نمود اما زمانی که موهای مژه کاملا ریخته باشد کاشت مژه  یا جراحی پیوند مژه تنها روش مورد استفاده برای بازگرداندن موهای مژه است. برخلاف کاشت ابرو، موهای انتخاب شده برای پیوند در مژه باید به جای درشت بودن ظریف باشند و تنها به روش FUT یا نواری باید برداشت گردند. همه گرافت ها تنها یک تار مو دارند و با دقت بسیار به وسیله یک سوزن انحنادار در پلک چشم قرار داده می شوند تا جلوه طبیعی ایجاد کند.

البته باید گفت جراحی کاشت مژه یک روش پرعارضه است که تنها جراحان محدودی زیر بار انجام آن می‌روند. خارش بعد از عمل عارضه‌ای شایع و سخت است. اگر بیمار وسوسه شود و ناحیه پیوند را بخاراند خطر جابجایی گرافت مو و ایجاد عفونت وجود دارد. زدن عینک ممکن است برای جلوگیری از خاراندن مفید باشد و متخصص کاشت می تواند داروهایی برای تسکین خارش تجویز کند.

یکی دیگر از عوارض کاشت مژه آسیب به صفحه غضروفی پلک بالایی در حین کاشت مژه است که نتیجه آن عدم بسته شدن کامل پلک‌ها و مماس شدن لبه پلک‌ها روی یکدیگر و خشکی چشم در هنگام خواب می‌باشد.

دیگر عارضه مهم کاشت مژه حالتی به نام “مژه برگشته ” (Inverted Cilia) است که ممکن است منجربه آسیب‌های مکرر و ماندگار قرنیه چشم و نهایتا لزوم انجام پیوند قرنیه و در مراحل انتهایی حتی نابینایی چشم گردد .با توجه به عوارض احتمالی خطیر کاشت مژه بهتر است تنها افرادی که مطلقا هیچ مژه‌ای ندارند به فکر کاشت مژه باشند.