تکنیک‌های کاشت ابروی طبیعی یا پیوند ابرو

کاشت ابروی طبیعی یا پیوند ابرو جهت بهبود جلوه زیبایی ابرو در چهره که در اثر نازک شدن، جای زخم یا ریزش موهای ابرو دچار مشکل شده است به کار می‌رود. از بین رفتن ابروها ممکن است به دلیل عوامل ژنتیک، الکترولیز یا لیزر موها، مرتب کردن و برداشتن بیش از حد ابروها، اختلالات دکتر هورمونی و بیماری‌های تیروئید، ضربه، سوختگی یا تصادف رخ داده باشد که در هیچ یک از این موارد محدودیتی جهت انجام کاشت ابرو وجود ندارد.

کاشت ابرو بیشتر توسط متخصصین با تجربه بالا در زمینه کاشت موی طبیعی انجام می‌گیرد چرا که تکنیک‌های انجام آن تشابه زیادی با تکنیک‌های انجام کاشت مو دارد اما بسیار دقیق‌تر و ظریف‌تر از کاشت مو می‌باشد. در حال حاضر کاشت ابرو به دو روش اصلی انجام می‌شود که عبارتند از:

• روش FUT میکروگرافت (برداشت نوار)
• روش FIT ماکروگرافت (برداشت تار به تار)

کاشت ابرو به روشFUT میکروگرافت

• روش معمول کاشت ابرو، تکنیک FUT می‌باشد که شامل برداشت موهای پشت سر به‌صورت یک باریکه چند سانتیمتری و سپس جداسازی پیازهای موی آن و انتقال آن‌ها به ناحیه پوست ابرو و کاشت در جهت مناسب و طبیعی در این ناحیه می‌باشد. موها به دلیل ماندگاری بیشتر و جنس مرغوب‌تر از ناحیه پشت سر انتخاب می‌شوند و با بخیه دولبه ناحیه برداشت باریکه پوست به یکدیگر، هیچ اثری از برداشت موها از پشت سر باقی نمی‌ماند.

کاشت ابرو به روش FIT ماکروگرافت

در این روش موهای بانک موی پشت سر از انتها ماشین شده و موهای بانک مو به‌صورت پراکنده و تک‌تک یا تار به تار توسط یک پانچ دستی یا دستگاهی از روی سطح پوست وارد و تا عمق پوست پیش می‌رود، سپس گرافت‌هایی که از پوست اطراف خود جدا شده‌اند با پنس‌های مخصوص برداشت و پس از آماده‌سازی به ناحیه مورد نیاز ابروها منتقل می‌گردند.

مقایسه تکنیک‌های کاشت ابروی طبیعی

درست است که کاشت ابرو به روش تار به تار روش راحت‌تری نسبت به روش برداشت نوار تلقی می‌شود اما روش برداشت نوار بالاخص در کاشت ابرو دارای مزایایی است که باعث شده است روش برداشت نوار به روش برتر و معمول کاشت ابرو در سطح دنیا تبدیل شود که در ادامه به توضیح و تبیین این موارد می‌پردازیم.

در ابتدا باید به بیان مفهوم واژه میکروگرافت و ماکروگرافت که ضمیمه اسامی FUT و FIT هستند پرداخت، درواقع “میکرو” به معنای “ریز ” و “ماکرو” به معنای “درشت” می‌باشد و “گرافت” نیز به معنای واحدهای پیاز موی قابل پیوند می‌باشد، ناگفته پیداست که با توجه به این که در روش برداشت نوار تمام بافت مو در دسترس و در معرض دید است تکنیسین در پروسه جداسازی پیازهای مو می‌تواند با دقت و ظرافت بیشتر نسبت به آماده‌سازی گرافت‌ها اقدام نماید و حاصل آن گرافت‌های ظریف‌تری است اما در روش برداشت تار به تار به دلیل این که از روی سطح پوست و بدون مشاهده دقیق پیازهای مو اقدام به برداشت گرافت‌ها می‌شود علی‌القاعده باید گرافت‌ها درشت‌تر باشند تا احتمال آسیب به پیاز موها در حین برداشت کمتر شود؛ اما مشکل گرافت‌های درشت نسبت به گرافت‌های ظریف در کاشت ابرو چیست؟ مشکل اینجاست که هرچه گرافت‌ها درشت‌تر باشند در واحد سطح تعداد کمتری کاشت شده و تراکم نهایی کاشت ابرو نسبت به حالتی که گرافت‌های ظریف چسبیده به هم و با تراکم بالا کاشت می‌شوند، کاهش خواهد یافت.

مشکل بعدی در روش برداشت تار به تار این است که در این روش موهای ناحیه بانک مو باید از ته ماشین شود لذا جهت رشد ساقه موها در زمان کاشت ابرو مشخص نبوده و ممکن است بعد از رشد موها، ابروها خواب مناسبی نداشته باشند، اما در روش برداشت نوار به این دلیل که ساقه موها از ته کوتاه نمی‌شوند جهت رشد موها مشخص بوده و در زمان کاشت می‌تواند بهترین راهنما برای کاشت ابروها در طبیعی‌ترین خواب ممکن باشد.

با توجه به دلایل فوق موهای مناسب جهت کاشت ابرو از ناحیه پشت سر و در تمام دنیا عموماً به روش FUT میکروگرافت (برداشت یک باریکه پوست از پشت سر) برداشت و پس از آماده‌سازی گرافت‌ها به ناحیه ابرو منتقل می‌گردد. با توجه به برداشت موها از پشت سر و مقاومت بالای موهای این ناحیه در برابر عوامل منجر به ریزش موها و سفید شدن موها، ابروهای کاشت شده تا پایان عمر دائمی بوده، رشد می‌کنند و تنها هر ۲ تا ۳ هفته نیاز به اصلاح دارند.

مرحله کاشت گرافت‌‌ها

مرحله کاشت گرافت‌ها در ابرو یک پروسه بسیار ظریف و زمان‌گیر بوده که در طی آن موها در شکاف‌هایی به قطر نیم میلی‌متر که توسط نیدل‌های مخصوص ایجاد می‌شوند، کاشت می‌شوند. جهت این شکاف‌ها حتما توسط شخص پزشک و در زاویه طبیعی رشد ابروها تعیین شده و در خوابیده‌ترین حالت ممکن روی پوست ایجاد می‌گردند. این میزان از ظرافت باعث می‌شود که این جراحی با حداقل جای زخم و حداقل آسیب ممکن به پوست و موهای موجود در ناحیه ابرو انجام شود، به‌طوری که بعد از کاشت تشخیص جای کاشت ابرو ناممکن می‌باشد و به موهای قبلی ابرو نیز آسیبی وارد نمی‌گردد. این عمل تحت بی‌حسی موضعی انجام شده و در حدود ۶ تا ۸ ساعت زمان برده و در حین و پس از جراحی حداقل درد را دارد.

در طی ۳ تا ۵ روز اول پس از کاشت ابرو امکان یک تورم مختصر پشت پلک و ایجاد دلمه در نواحی کاشت وجود دارد که پس از این مدت این عوارض از بین رفته و مراجعین پس از این بازه زمانی می‌توانند بدون هرگونه اثری از کاشت ابرو به زندگی عادی برگشته و در محل کار خود حاضر شوند، بخیه‌های پشت سر بین  ۱۰ روز تا ۲ هفته بعد از کاشت کشیده می‌شوند.

ابروها در طی ماه اول رشد و سپس ریزش پیدا کرده و بعد از یک بازه زمانی حدود ۳ تا ۴ ماه حالت نهفتگی شروع به رشد مجدد می‌نمایند و به‌مرور به ضخامت و تعداد ابروها اضافه می‌شود، ارزیابی نتیجه نهایی کاشت ابرو پس از یک سال انجام می‌گیرد.