سن مناسب کاشت مو

سن مناسب کاشت مو و ابرو و نیز افراد کاندید انجام عمل پیوند موی طبیعی سر، ابرو یا ریش و سبیل همیشه به دلیل برخی دیدگاه‌ها و باورهای غلط و بعضا سودجویانه مورد بحث و سوال بوده است. در این بخش با نگرشی کاملا علمی به بررسی این دو مقوله می‌پردازیم.

بهترین سن برای کاشت مو چه زمانی است؟

در گذشته با توجه به محدودیت تکنیک‌های کاشت مو امکان انجام جلسات متعدد کاشت مو وجود نداشت و به همین دلیل لازم بود تا برای مشخص شدن حد نهایی پیشرفت ریزش مو تا سن حداقل ۳۵ سالگی صبر نمود و سپس اقدام به انجام عمل کاشت موی طبیعی نمود اما امروزه به دلیل پیشرفت تکنیک‌های کاشت مو و ظرافت بیشتر امکان انجام جلسات متعدد کاشت مو همزمان با پیشروی ریزش موهای فرد محیا شده است لذا دیگر سن خاصی برای انجام کاشت مو مطرح نبوده و در واقع زمانی که فاصله موهای موجود روی سر بیشتر از ۳ میلی‌متر شود می‌توان مابین موهای موجود کاشت مو انجام داد. در مورد کاشت ابرو نیز به شرط وجود فاصله بین موهای ابرو که امکان آسیب به موهای موجود حین کاشت را به حداقل برساند می‌توان در هر سنی اقدام به کاشت ابرو نمود. در ادامه به توضیح کاربرد هر یک از روش‌های کاشت مو در سنین مختلف و الگوهای ریزش موی گوناگون می‌پردازیم:

با استفاده از روش FUT برداشت نوار کاشت مو سن خاصی ندارد و در همه سنین می‌توان این کار را انجام داد، اما در روش FIT یا FUE برداشت گرافت‌های مو به صورت تک تک به همه کسانی که دچار ریزش مو شده‌اند توصیه نمی‌شود، بهتر است افراد بین ۱۸ تا ۲۵ سال که تازه دچار ریزش موی گسترده شده‌اند از این روش استفاده نکنند، چون در این سن همچنان ممکن است ریزش مو کامل نشده باشد و با ادامه ریزش مو نواحی بانک پشت سر که قبلا برداشت شده دچار ریزش شود که به تبع ریزش موهای کاشت شده جلوی سر را نیز به همراه خواهد داشت اما اگر ریزش مو محدود و در حد عقب رفتن شقیقه‌ها باشد این روش بسیار مناسب می‌باشد.

همچنین چنانچه چند سال پس از برداشت موها به روش کاشت مو تار به تار و به دلیل پیشروی ریزش مو نیاز باشد مجددا از بانک مو به روش نواری برداشت شود، نوار برداشت شده تو خالی و کم پشت خواهد بود و حجم مویی که باید از روش برداشت نوار عاید فرد شود کاهش خواهد یافت، لذا در وسعت ریزش موهای گسترده بهتر است ابتدا از روش برداشت نوار استفاده شده و سپس در صورت نیاز از روش برداشت FUE به عنوان مکمل آن استفاده شود و یا این که از ابتدا از روش ترکیبی جهت کاشت موی افراد با ریزش موی گسترده بهره گرفته شود.

متاسفانه دیده شده است در برخی موارد که هنوز محدوده ریزش مو مشخص نشده است اگر اشتباها و به دلیل کمبود مهارت و تجربه موهای بانک مو به روش FIT یا FUE از منطقه‌ای از بانک مو برداشت شود که جز ناحیه تحت تاثیر دکتر نواییمون‌های مردانگی است، بعد از چند سال در اثر پیشروی ریزش مو دوباره خط موی کاشت شده دچار ریزش شده و مجددا جلوی سر خالی می‌شود اما غالب افراد در هر سنی می‌توانند از روش FUT استفاده کنند، چراکه در این روش نوار از منطقه مطمئنه (مطابق تصویر) که هرگز دچار ریزش نمی‌شود برداشت شده و با پیشرفت ریزش موی پشت سر مشکلی ایجاد نمی‌شود.
همچنین در مورد اسکالپ میکروپیگمنتیشن باید گفت چنانچه افراد جوانی که ریزش موی آن‌ها به تازگی شروع شده است، قصد انجام اسکالپ سر را دارند باید این کار با برنامه‌ریزی انجام کاشت مو در آینده انجام دهند چراکه منظره ناحیه میکرواسکالپ چنانچه مویی روی آن وجود نداشته باشد غیرطبیعی خواهد بود مگر آن که کل سر به حالت تیغ زده (شیو شده) نگهداری شود؛ اما در مورد زنانی که جهت پرپشت کردن موهای خود قصد انجام اسکالپ سر را دارند هیچگونه محدودیت سنی یا برنامه‌ریزی برای انجام کاشت مو در آینده مدنظر نخواهد بود چرا که تیپ ریزش موی زنانه به ندرت همراه با طاسی کامل موهای سر خواهد بود.
در مورد کاشت ابروی طبیعی نیز سن مطرح نمی‌باشد و چنانچه فاصله بین موهای ابرو افزایش یافته و تراکم ابروها کمتر از حد طبیعی به نظر برسد امکان کاشت ابرو وجود دارد، اما در مورد کاشت ریش و سبیل رعایت حداقل سن ۲۷ سالگی الزامی می‌باشد مگر در افرادی که سابقه خانوادگی عدم رویش کامل موهای صورت را داشته باشند.

افراد کاندید پیوند مو

علاوه بر در نظر گرفتن سن کاشت مو باید این نکته را در نظر گرفت که عمل کاشت مو در همه افراد امکان‌پذیر نیست و افرادی با شرایط خاص کاندید کاشت موی طبیعی هستند که شرایط این افراد عبارتند از:

۱- مردان مبتلا به ریزش موی دکتر نواییمونی – ژنتیکی (Androgenic Alopecia) که دچار درجات مختلفی از کم پشتی و یا طاسی سر هستند.
۲- خانم‌هایی که مبتلا به ریزش موی دکتر نواییمونی – ژنتیکی بوده و دارای موهای کم‌پشت و یا نازک در مناطق جلوی سر و نواحی مرکز سر هستند ولی از تراکم موی خوبی در قسمت پشت سر یا ناحیه دهنده بانک مو برخوردار می‌باشند. (در غیر این صورت بهتر است از دارودرمانی یا اسکالپ استفاده نمایند.)
۳- افرادی که دچار ریزش ناحیه‌ای ابرو و یا کم‌پشتی ابروها هستند و یا به دنبال این هستند که مدل ابروی خود را تغییر دهند.
۴- افرادی که به دنبال بعضی بیماری‌های پوستی دچار طاسی ناحیه‌ای شده‌اند. (به غیر از بیماری‌های خود ایمنی مانند ریزش موی سکه‌ای یا لیکن پلان چرا که در این افراد کاشت مو ممنوع می‌باشد و بهترین روش برای این افراد انجام اسکالپ می‌باشد.)
۵- کسانی که به دنبال جراحی یا سوختگی در ناحیه صورت و یا صدمات وارده به صورت و یا ابروها و نیز به دنبال عمل لب شکری، ریش یا سبیل آن‌ها به صورت خطی یا منطقه‌ای دچار طاسی شده است.
۶- افرادی که به دنبال انجام تاتو یا هاشور ابرو و چند سال بعد از آن دچار کم‌پشتی شدید و یا طاسی ابرو می‌شوند.
۷- افرادی که قبلا برای زیبایی چهره و یا رفع طاسی و کم‌پشتی از روش‌هایی مانند روش Flap و یا لیفت ابروها و صورت استفاده کرده و از نمای غیرطبیعی آن نارضایتی دارند یا درصدد پوشاندن جای اسکار و زخم‌های آن هستند.
۸- افرادی که به هر دلیلی نیاز به کاشت مو در محل بخیه، جای سوختگی، اسکار و جوشگاه زخم‌های قدیمی دارند.